دکتر سید مرتضی موسوی تبار
نویسنده، پژوهشگر و مدیر فرهنگی و روابط عمومی
دکتر سید مرتضی موسوی تبار
نویسنده، پژوهشگر و مدیر فرهنگی و روابط عمومیدرباره امر به معروف و نهی از منکر
سید مرتضی موسوی تبار/ مدیر مسئول خبرنامه حقوق کیفری و پیام سهند
یکی از مسائل اساسی که به شدت مورد انتقاد بنده است، تقلیل دادن واجب بزرگی مثل امر به معروف و نهی از منکر تنها به مساله حجاب است، بلکه کاربرد این واجب بزرگ از نگاه حضرت رسول اکرم(ص) و مولای متقیان علی(ع) و ائمه هدی(علیهم السلام) احیا و اصلاح مدیران جامعه است. با اندک تاملی در نهضت بزرگ اباعبداله الحسین(ع) که بارها و بارها بر هدف احیاء امر به معروف و نهی از منکر تاکید می شود، نشان زیادی از مساله حجاب وجود ندارد بلکه ایشان با احیاء امر به معروف و نهی از منکر قصد اصلاح حاکمان و بعد از آن مردم را دارند و یکی از بزرگترین این فرایض را در جهت اصلاح جامعه برپایی نماز می دانند که اگر نماز در جامعه درست برپا شود به بیان قرآن کریم از بین برنده فحشا و منکر است که خود به خود با برپایی نماز درست، امر به معروف و نهی از منکر نیز برپا می شود.
مشکل اینجاست که نماز درست برپا نمی شود و راه برپایی نماز درست آن است که جامعه ای که ادعای اسلامیت دارد، مرکز مدیریت جامعه اش مسجد می شود و وقتی مرکز مدیریت مسجد شد، امام با پشتوانه الهی، مدیران شهر و کشور را با انتقادات سازنده اش امر به معروف و نهی از منکر می کند و وقتی حاکمان راه صلاح و اصلاح را پیش گرفتند، الگوی اصلاح برای مردمان جامعه می شوند و آن گاه می توانند به اجرای احکام الهی اقدام کنند ولی وقتی خود عامل به امر به معروف و نهی از منکر نباشند چگونه انتظار دارند مردم نیز عامل به معروف و نهی از منکر شوند یا وقتی امام مسجد از ترس مقام فلان مسئول جرائت انتقاد کردن به او را ندارد، چگونه بر خود جرائت می دهد و مردم را امر به معروف و نهی از منکر می کند.
آمر به معروف و ناهی از منکر بایستی الگویش حسین بن علی(ع) باشد که برای احیاء حکم الهی نخست خود عامل شد و با قدم گذاشتن در راه هجرت به مبارزه با نفس خود پرداخت و ضمن تحمل رنج و سختی، از جان عزیز خود و عزیزانش گذشت تا حکم الهی را زنده نگه دارد.
چند نفر از مایی که ادعای آمریت به معروف داریم به مبارزه با نفسمان پرداخته ایم و جرائت کرده ایم بدون ترس از جان و مال، حکمرانان را امر به معروف و نهی از منکر کنیم.
